11 Ιουλίου 2007

προορισμοί..

Ως γνωστόν, τα μπλογκοπαίχνιδα δεν είναι το καλύτερο μου! Έχουν μια ‘to know us better’ λογική που με κάνει να νοιώθω αμήχανα εμένα την κρυψίνου, τη μυστικοπαθή! Αλλά για την έλενα72
που με προσκάλεσε, οι αντιστάσεις μου είναι λίγες..Αυτή τη φορά το παιχνίδι έχει τον τίτλο προορισμοί που παραπέμπει σε τόπους που γνωρίσαμε, αγαπήσαμε ή σε τόπους που ονειρευόμαστε. Εύκολο είπα! Να ορίστε:
~ ο Παρθενώνας,
~ η Σαντορίνη, όταν το πλοίο πλησιάζει το λιμάνι,
~ η Χώρα στη Σίκινο και η διαδρομή Χώρα-Επισκοπή που ουρανός και θάλασσα γίνονται ένα,
~ η Αμοργός ολόκληρη, μέσα-έξω, πάνω-κάτω,
~ οι πυραμίδες στη Γκίζα που τρυπάνε πιο πολύ το μυαλό παρά το μάτι.

Αυτά. Είναι καλά; Καλά είναι, αλλά λείπει ο προορισμός.


θέλω να πάω σπίτι μου

Αυτή η σκέψη μου έρχεται στο μυαλό συχνά, και στα καλά και στα δύσκολα, άλλοτε τη διώχνω σαν ενοχλητική μύγα, άλλοτε την ονειρεύομαι. Της έχω βάλει και άσπρους τοίχους με μια τεράστια πορτοκαλί μπουκαμβίλια. Ως εκεί. Άλλες λεπτομέρειες δεν ξέρω γιατί δεν έχω πάει ποτέ.

ναι, αλλά θέλω να πάω σπίτι μου

Φυσικά, δεν είναι ανάγκη να πω πως δεν έχει σχέση με το σπίτι που μένω, ούτε αγγίζει τα δικά μου πρόσωπα που δε χρειάζεται να πω πόσο τα αγαπώ. Εγώ το σπίτι μου ψάχνω. Γνωρίζοντας πως δε θα το βρώ, αφού δεν υπάρχει πιά. Με τις γνώριμες σκιές να περιπλανώνται στις γωνιές του, τη γιαγιά μου να χτενίζεται και να βάζει κολόνια, τον παπού να διαβάζει εφημερίδα τo απόγευμα, να ετοιμάζονται να πάνε βόλτα στο Quai. Ανυποψίαστοι ακόμα.



Με τα παιδιά τα αγέννητα, που αργότερα γεννήθηκαν το καθένα σε άλλη πόλη, ξένα, υποχρεωμένα να ξεχάσουν τα όσα θα μπορούσαν να έχουν ζήσει, εγλωβισμένα σε μνήμες πικρές και χαρούμενες, σε μια πραγματικότητα που γελούσε μαζί τους και σε ένα παρελθόν με μεγαλεία που όσο πιο μακρινό γινόταν τόσο πιο ωραίο φάνταζε.


Έχω πάει εκεί αλλά το σπίτι μου δεν το βρήκα. Γιατί είναι και δεν είναι τόπος, είναι και δεν είναι ιστορία, είναι φτιαγμένο από μνήμες και λόγια, από θρήνους αλλά και χαμόγελα, από τη φωνή της γιαγιάς μου, είναι ένας κόμπος που δε λέει να λυθεί και που βαραίνει με τα χρόνια. Ίσως περιμένει κάποια ιστορική δικαίωση, καμμιά σχέση με αλυτρωτισμούς.


Η γιαγιά μου δεν είχε να μου αφήσει και πολλά πράγματα, καταλαβαίνετε..Ένα δαχτυλίδι με ρουμπίνι –το μόνο που δεν πούληθηκε- μου είχε τάξει, αλλά δεν έφτασε ποτέ στα χέρια μου και ούτε που αναρωτήθηκα που πήγε. Μου έμεινε όμως ένα μικρό κόκκινο χειροποίητο χαλί που είχε από τη γιαγιά της! Κουβαλάει σκόνες και πατήματα αιώνων. Όταν με πιάνει η νοσταλγία για το σπίτι που δε θα γνωρίσω ποτέ –αυτός ο κόμπος-, ξαπλώνω πάνω του, ίσα-ίσα που με χωράει και ονειρεύομαι τη γιαγιά. Έρχεται λέει να με πάρει να πάμε βόλτα στην Αγία Φωτεινή και στο ταρσί για λουκουμάδες..


ποιός σου τα’μαθε;


-->

23 σχόλια:

  1. Μαγισσάκι μου,

    Άφωνη και Μαγεμένη...

    Ευχαριστώ,
    Φιλια,
    Ε.

    Υ.Γ. Το σπίτι με τη μεγάλη μουριά στα Μουδανιά... υπάρχει ακόμα...
    και το είδα...
    Καλύτερα να μην...
    καλύτερα απ΄την ασπρόμαυρη φωτογραφία π΄απέμεινε...
    καλύτερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πίκρα, αγαπητή πίκρα. Πίκρα και θυμό. Αυτήν τη γεύση μας αφήνει η αναπόληση στην πρόσφατη ιστορία μας. Πολύ δε περισσότερο όταν αναλογιζόμαστε την "υποδοχή" που επεφύλαξαν οι "Έλληνες" στην προσφυγιά. Τους τουρκόσπορους όπως μας αποκαλούν οι "καθαροί" τω αίματι πλην βρωμεροί αν-εγκέφαλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. γλυκειά έλενα72, merci, ναι ίσως καλύτερα να μην..
    αουτς! πονάει..


    beehappy dearest,
    το νοιώθετε το συναίσθημα..Από ιστορική άποψη, το κοιτάω από εδώ, το κοιτάω απο εκεί. προσπαθω να είμαι αντικειμενική, εντοπίζω τα ελληνικά λάθη.
    Από συναισθηματική άποψη όσο περνάει ο καιρός με βαραίνει, ιδιώς όταν βλέπω ότι πάει να κουκουλωθεί ολόκληρη εθνοκάθαρση (βλέπε το πρόσφατο βιβλίο της ΣΤ)..
    άπό την "Πολίτικη κουζίνα" του Μπουλμέτη μου έμεινε αυτό που λέτε κι εσείς : έλληνες εκεί, τούρκοι εδώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. .....
    τι να πω? με συγκινησεσ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κοίτα τι μαθαίνει κανείς από μια πρόσκληση....τσίμπησες (δεν το περίμενα) και να τι μάθαμε... :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Aυτό είναι η Ιστορία, "μνήμες,λόγια από θρήνους και χαμόγελα η φωνή της γιαγιάς.."
    Γι αυτό το αμφιλεγόμενο βιβλίου της Στ Δημοτικού αφαιρεί το συναίσθημα, επομένως την αλήθεια της Ιστορίας.
    Φιλιά, πολύ ωραίο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. akamatra,....

    deli, είδατε τι μαθαίνετε αγαπητή για να τσιμπάω? Αν το ξανακάνω..σφυρίξτε μου :P

    katerina, έχετε δίκιο, όλα αυτά είναι ιστορία.
    Ευχαριστώ & σας φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μαγισσάκι μου, κάτι σου΄χω. Πάρε τη σκούπα σου και πέρνα από το σπίτι μου για λίγο σε παρακαλώ...

    Φιλια,
    Ε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ...ήμουν σίγουρη ότι δεν είναι τυχαίο...

    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χαχα, υπερπαραγωγή το κάναμε, Παρασκευή και 13...
    Μαγισσο-μέρα η σημερινή... :)

    Φιλια,
    Ε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "...αλλά λείπει ο προορισμός"

    Πονεμένες κουβέντες...
    Καλώς σε βρήκα και σ' ευχαριστώ για όλες τις τρυφερές μνήμες, που μοιράστηκες μαζίμας..

    Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. κάθε φορά που σε διαβάζω χαλαρώνω, σήμερα συγκινήθηκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μαγισσούλα χωρίς μαγικό χαλάκι μπορούσε να υπάρχει;
    Καλά το είχα υποψιαστεί!
    Δεν ήξερα τις ρίζες του μόνο, την νοσταλγία και την θλίψη που έκρυβε στις σκόνες του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. φύρδην καλώς όρισες :)

    μαρίνα....& :)

    sweet Juanita αυτά τα μαγικά χαλιά έχουν την ιστορία τους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χαίρομαι που σε βρίσκω...η ιστορία σου συγκινητική και το ποίημα του Ελύτη απλά πανέμορφο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Όλο και περισσότερο τώρα που περνώ τον καιρό υπηρετώντας αυτό που λέγεται πατρίδα διαπιστώνω ότι αληθινός τόπος είναι ο ακατοίκητος χώρος της ψυχής μας μόνο κι όπως τον βρίσκουμε στα όνειρά μας. Είναι η μόνη νοσταλγία και ο μόνος προορισμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Κι εγώ θέλω να πάω...παραμέσα όμως, προς το Ικόνιο...το σπίτι του δικού μου παππού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πόσο τρυφερό αυτό που σου έγραψε η Έλενα72,μαγισσούλα...
    Και τόσο υπέροχη η εξομολόγησή σου...
    Σε ευχαριστώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αγαπητή Witch νομίζω πως όλο αυτό πυ συνέβει ταιριάζει με την μαγεία σου...και είναι απλά υπέροχο και άκρως ποιητικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. elmelissa καλώς όρισες και σε ευχαριστώ.

    aντώνη, στη θητεία σας μάθατε καθώς φαίνεται, καλή σκοποβολή. Πολύ εύστοχο το σχόλιό σας!

    mano, για το Ικόνιο έχω ακούσματα, εμενε ο αδελφός της γιαγιάς εκεί..

    πολύ χαίρομαι που σε ξαναβλέπω καλό μου ξωτικό, σ'ευχαριστώ, μου έλειψες..

    natassa ταξιδιάρα ψυχή, εσύ ξέρεις πολύ καλά από προορισμούς..
    ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. http://download.yousendit.com/1F6D77F611F7FBD8
    Το σπίτι σου δε το βρήκα ούτε εγώ, βρήκα όμως και σου στέλνω το σπίτι στην ανηφοριά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. τα καλύτερα δώρα, απ΄τα καλύτερα κορίτσια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

την αρωματοάπόψή σας πλιζ :)